AİLEDE SEVGİ VE SAYGININ ÖNEMİ Allahu Teala insanı en güzel surette yaratmış, akıl gibi üstün yeteneklerle donatmıştır. Toplumun temel birimi ailedir. İslamda aile muhteremdir. Aile yuvası nikahla kurulur. Bu küçük çekirdek topluluk sosyal hayatın her çeşit fazilet kaynağıdır. Nesiller bu toplulukta yeşerir. Çocuk ahlaki terbiyesini, davranışlarını, sevgisini buradan alır. Bir milletin sahip olduğu bütün özellikleri bu küçük toplulukta görmek mümkündür. Bu topluluk ne kadar sağlamsa oluşturduğu millet de o kadar sağlam ve güçlü olur. Bu anlamda dinimiz aileye büyük önem vermiştir. Evlenmek Peygamber Efendimiz(s.a.v)'in sünnetidir. Büyük bir sevaptır. Evliliğin sağlam temeller üzerine oturması, temiz bir yuva kurulabilmesi için seçilecek eşin, karakteri sağlam, ahlakı güzel olmalıdır. "İmanı en olgun ve ahlakı en güzel olanınız eşlerine en güzel davrananınızdır.(Tirmizi, "Rada") buyuran Peygamber Efendimiz(s.a.v), eşler arasında karşılıklı sevgi ve saygıya dikkatlerimizi çekmektedir. Kuran-ı Kerimde "Onlarla iyi geçinin" buyurarak eşlerin birbirlerine karşı iyi geçinmelerini öğütler(Nisa, 19) Ailenin devamı ve mutluluğunun sağlanması, eşlerin ve diğer aile bireylerinin birbirlerine sevgi, saygı, sabır, anlayış ve hoşgörü temeline dayalı bir anlayışta olmalarına bağlıdır. Kuran-ı Kerim "Mümin erkek ve kadınların birbirlerinin dostu olduklarını ve birbirlerine iyiliği tavsiye edip kötülükten sakındırdıklarını"(Tevbe,71) bildirmiştir. Bu dostluğun öncelikle aile içinde görülmesi gerektir. Eşler yuvada mutuluğu sağlamak için gerekli fedakarlığı göstermeli ,birbirlerine karşı saygı ve sevgi göstererek çocuklarına da örnek olmalıdır.Sevgi ve şefkat kaynağı olan aileden yetişecek çocuklarda terbiyeli, vatanına, milletine ve dinine yararlı insan olurlar. Çocuklar da anne-babalarına saygı göstermeli, kendi sorumluluklarını yerine getirmelidir. Şu halde ailede huzuru ve mutluluğu sağlamak için sevgi ve saygı şarttır. Aile bireyleri arasındaki sevgi, saygı ve bağlılık da tek taraflı değil karşılıklı olmalıdır.